Λέξεις

Λέξεις! Χωρίς ή με σημασία,

λέξεις που περιγράφουν ή όχι, Την ουσία,

λέξεις που έρχονται, όμως και φεύγουν,

λέξεις, που πόνους δεν τους γιατρεύουν।

Λέξεις πιασάρικες με υποσχέσεις,

λέξεις, που όταν ακούς θέλεις να πέσεις,

λέξεις! Που πίεση σου ανεβάζουν,

λέξεις, που πράγματα δεν τα αλλάζουν।

Και όταν πια κάποτε βρεθείς μονάχος,

λέξεις που ειπώθηκαν σκληρές σαν βράχος,

πέφτουνε πάνω σου και σε τσακίζουν,

κάθε προσπάθεια σου, την χαραμίζουν।

Τότε μονάχος σου τραβάς τον δρόμο

και είναι οι σκέψεις σου βάρος στον ώμο,

δίχως βοήθεια, δίχως ελπίδα,

ψάχνεις για να ‘βρεις, μια ηλιαχτίδα।

Κι όμως οι λέξεις αυτές δεν σ’ αφήνουν,

γυρίζουν σε ‘σενα, συνέχεια σε φτύνουν,

μοιάζει το όνειρο να ‘ναι εφιάλτης

κι αυτός που στα χώνει μοιάζει με ψάλτης।

Πονάς τότε μόνος σου το τέλος προσμένεις,

ν’ αλλάξει η τύχη σου δεν περιμένεις

κι αν λένε η ελπίδα πεθαίνει στο τέλος,

αγάπη ονομάζουν δηλητήριο στο βέλος।

Αυτό που σε κάρφωσε βαθιά στην καρδιά σου,

Αυτό! Που ευθύνεται για τα μυαλά σου

που απώλεσες, σαν ένοιωσες αγάπης τον πόνο,

τα πάντα διαλύθηκαν και όχι μόνο.