Κάποιες φορές τις νύχτες κοιτώ τα αστέρια που τρεμοσβήνουν στο μαύρο
μεταξωτό σεντόνι του ουρανού...ψάχνω για τις γρανιτένιες ρωγμές του
χρόνου που κρύβουν τα συναισθήματα, τα φανερά κι όσα κρύφτηκαν για
χρόνια...ένα ταξίδι που τελειώνει με τη λεπτή φωτεινή γραμμή του
ορίζοντα...η αυλαία των ονείρων που πέφτει κάθε ξημέρωμα...P.H.
.....καποιες φορες τις νυχτες δεν κοιμαμαι καθολου....ψαχνω τονειρο....αυτο που με κραταει στα ποδια μου,αυτο που οταν το σκεφτω χαμογελουν τα ματια μου.....αυτο που πεθαινει καθε ξημερωμα.....αυτο που ποτε δεν θα το πιασω.....τοξερω,αλλααυτη ειναι η ζωη μου.....εξαλλου παντα ημουν...ακροβατης του ονειρου....
ΑπάντησηΔιαγραφή