Αγάπησες την εικόνα
την αντανάκλαση
αυτού που ενδόμυχα πίστευες
πως ήταν για σένα,
φυλακίστηκες στα μάτια
και στα χείλη ενός ονείρου
αδιαφορώντας για το αν
η υποκειμενικότητα της καρδιάς
φλέρταρε επικίνδυνα
με την αντικειμενικότητα του μυαλού σου,
έζησες το απίστευτο
με ρυθμούς αχαλίνωτους
απάνθρωπους,
θυσιάστηκες άπειρες φορές
για τη στιγμή,
πόνεσες όταν χάθηκε ο ήλιος,
έκλαψες με τα σύννεφα,
νοστάλγησες
αυτά που νοσταλγούμε όλοι,
αυτά που πέθαναν
αλλά αρνούμαστε
να πάρουμε τη σκέψη μας
από την ιδέα τους...P.H.